Lovely Laos

Tijd voor weer een verslag! We hebben weer van alles meegemaakt dus trek hier maar een half uurtje voor uit ;)

07/03 zouden we rond 7 uur worden opgehaald om naar de grensovergang te gaan en vervolgens naar de Slowboat.
Toen we het ticket boekten zei dat vrouwtje al dat we zo vroeg werden opgehaald omdat het vaak heel druk is bij de boot en als je als laatste aankomt je de pech kan hebben dat je of 7 uur moet staan of al die tijd op de grond moet zitten.
Nou, haal ons dan maar lekker vroeg op!

Om 07.45 (!) uur werden we opgehaald, toen reden we naar een ander guesthouse om nog heel veel mensen op te halen.
Nadat alle backpacks en mensen ingeladen waren op naar de grensovergang. Iedereen het busje uit, in de rij om een stempel te halen dat we Thailand verlaten en aan de andere kant weer een busje in.
Toen in de rij om het visum voor Laos te regelen. Het werd later en later dus we zaten m al een beeeeetje te knijpen, zagen het écht niet zitten om 7 uur te moeten staan op die boot.

Visa geregeld en weer een ander busje in. Laura had de mazzel dat ze naast een Nederlands monster kwam te zitten. Oké, het was de eerste jongen die überhaupt tegen ons praatte maar hij was erg, heel erg.
Bleef toen een beetje om ons heen hangen (schept natuurlijk meteen een band, allebei uit NL) en we waren aan het bidden dat hij niet naast ons zou zitten op de boot. Kregen nl allemaal een stoelnummer (ze vinden het hier leuk om ons bang te maken, je krijgt een stoelnummer dus hoezo op de grond zitten??) zou wel erg toevallig zijn als hij naast ons zou zitten.
Jullie raden het al, hij zat naast ons.. Of naast Daphne om precies te zijn :)
Uiteindelijk kwam de 'reisleider' vertellen dat het niet uitmaakte waar je ging zitten en zei het monster dat hij voorin een betere plek had gespot. Hij keek ons hoopvol aan maar Daphne liet duidelijk weten dat hij vooral naar voor moest gaan als hij dat wilde maar dat wij wel op onze eigen plekken bleven zitten.
De stoelen waren trouwens van die stoelen die in een bus zitten. Drie stoelen naast elkaar en alle stoelen zaten los, sommige mensen gaven zichzelf daardoor heel veel beenruimte waardoor het voor anderen onmogelijk werd om te zitten.

Rond 11 uur vertrokken we dan eindelijk. De eerste dag zouden we ongeveer 7 uur varen en dan ergens stoppen om te overnachten. Op zich een hele mooie tocht over het water maar 7 uur is natuurlijk best lang, waren het af en toe dus wel een beetje zat..
Daphne lag op een gegeven moment even lekker een dutje te doen tot er een andere boot langskwam die flinke golven veroorzaakte. Jullie hadden er bij moeten zijn maar onze geluksvogel kreeg als enige van de hele boot een lekkere golf in haar gezicht en werd gillend wakker :)

We hadden bij de reisleider alvast een hotel geboekt voor als we aan zouden komen in Pak Beng. Bangmakerij van het vorige verhaal (rennen van de boot af om de laatste kamer te bemachtigen enz) bleek onzin, er stonden allemaal mensen klaar die kamers aanboden in hun guesthouse..
Volgens de reisleider hadden wij wel echt een leuk guesthouse met really nice rooms. Blij dat we van die boot waren liepen we naar het hotel, kregen de sleutel en gingen naar de kamer. Oeiiii, dat was schrikken! Klein, vies en het leek alsof de bedden door de vorige gasten zo voor ons waren achter gelaten (zie foto). Nu zijn we echt niet zo moeilijk maar nee, dit was niet leuk. Gelukkig maar voor 1 nachtje..

Toen we de boot af kwamen stonden er trouwens allemaal kinderen te bedelen voor wat te eten. Iedereen had veel eten en drinken ingeslagen omdat er op de boot (bijna) niks te krijgen is dus we hadden genoeg. Toen Laura in de tas keek wat ze dan wel wilde afstaan (M&M's blijven natuurlijk bij ons!!) was de halve zak al leeg. Ze graaien het er gewoon uit! Heel bijdehand maar ook wel weer grappig.

Jeetje, al zo veel geschreven over 1 dag!

De volgende ochtend zou de boot om 10 uur vertrekken dus we waren op tijd naar de boot gegaan om goede plekken te scoren (voor dag 2 geen stoelnummers).
Veeeel Engelse druktemakers om ons heen die de boot te krap vonden, er moest een extra boot komen enz enz. Dit zouden ze wel even regelen. Niet gelukt natuurlijk en uiteindelijk hebben we ze de hele reis niet meer gezien want zaten ze achter op de boot bier te drinken..

Na weer ongeveer 7 uur opende boot kwamen we aan in Luang Prabang. Waren we toch maar weer blij met onze backpacks want moesten een enorme trap op, niet te doen met koffers.
In de rij voor de tuktuk en toen we in het centrum aankwamen op zoek naar een guesthouse. Een hele leuke gevonden met weer, jawel, een warme douche!

Oké, we moeten wat bekennen. We hadden ons eigenlijk voorgenomen dit nooit aan iemand te vertellen maar we gunnen jullie deze grap.
In elk guesthouse of hotel waar we tot nu toe kwamen beloofden ze ons een warme douche maar was het water dus gewoon koud. Er hingen wel heaters maar die deden hun werk blijkbaar niet.
Bij dit hotel ook weer dus toen Daph wilde douchen en het water koud was kwam Laura ff kijken en stonden we samen te schelden, waarom hangen ze hier verdomme overal heaters op die het niet doen bla bla bla

Oh wacht eens even, er is een on/off knop.. En die was er waarschijnlijk overal.. GODDDD wat dom!!!!

Na een lekkere warme douche de stad in gegaan en we vonden het leuk!! Niks bijzonders maar gewoon een heel gezellig stadje met allemaal restaurants, terrasjes en natuurlijk een avond markt.
We hebben ongetwijfeld ergens rijst gegeten en zijn toen ook ongetwijfeld weer vroeg naar bed gegaan. Je zou bijna denken dat het niet helemaal goed met ons gaat maar we vinden het heeeeerlijk. Nog steeds geen druppel alcohol gehad en slapen veeeeel.

De volgende dag weer de stad ingegaan en hebben we geregeld dat we de dag daarop gingen Ziplinen en een ritje zouden maken op een olifant.
's Avonds de slechtste mani- en pedicure EVER gehad. Daph had zwarte nagellak op ongeveer d'r hele handen en voeten en Laura zo 'n dun (en lelijk) laagje blauw dat je de nagels er nog doorheen zag. Kostte maar 5 euro pp maar toch, heeeel snel eraf gehaald.

10/03: Ziplinen! Echt superleuk! Zeker het leukste wat we tot nu gedaan hebben. Het is een kabelbaan door de jungle, hoog boven de grond en door de boomtoppen.
Laura ging er letterlijk doorheen (zie foto). Gelukkig was onze begeleider Tarzan ook medicijnman. Hij plukte een paar blaadjes, stopte het in z'n mond en begon er op te kauwen. Een minuut later kwakte hij alles op Laura haar been en het bloeden stopte, meteen!
Wond is inmiddels genezen hoor mensen, no worries.

Na het Ziplinen was de olifantenrit eigenlijk een beetje saai. We reden een half uurtje en waren er toen ook wel weer klaar mee. Vinden het ook zielig voor die beesten maar ja, moet je toch een keer gedaan hebben..
Na de olifantenrit weer terug (eerst met een longtailboat en daarna met de tuktuk).
's 'Avonds heeeel lekker gegeten aan de Mekong rivier en onze eerste souvenirs gekocht. Heel leuke (en lichte, niet onbelangrijk) tasjes die hier worden gemaakt en waar wij perfect onze sieraden in kunnen stoppen.

De volgende dag hebben we om 05.00 uur de wekker gezet om een ritueel van de monniken te zien. Zij gaan in Luang Prabang 's ochtends vroeg de straat op om te 'bedelen'. Ze krijgen dan van de lokale bevolking vooral veel rijst. Schijnt echt een hele gebeurtenis te zien en we hadden 's avonds dus ook bedacht dat we dit wel wilden zien.
Tot de wekker ging..
5 uur vonden we bij nader inzien toch echt geen tijd om op te staan en we zijn dus ook lekker blijven liggen. Geen monniken gezien maar wel uitgeslapen :)

Op naar het busstation om naar onze volgende bestemming te gaan, Vang Vieng.
We denken elke keer weer dat het ons wel lukt zonder van te voren te reserveren maar helaas. De bus bleek weer vol te zitten. Stonden we dan om half 9 op dat busstation, de volgende bus ging om 14 uur..

De vriendelijke knul van de bustickets bood nog aan dat we voor een euro korting wel mee konden maar dan op plastic krukjes in het gangpad moesten zitten. Nou nee, bedankt, wij wachten wel. Het was nl een busrit van 7 uur en op een plastic krukje in het gangpad gaan zitten terwijl iedereen in een comfortabele stoel zit (VIPbus) gaat ons dan toch net iets te ver..

Aangezien we toch moesten wachten kwamen we op het briljante idee om te gaan liften. We vonden een paar stukjes karton op de grond en schreven onze bestemming erop.
Vol goede moed gingen we in de brandende zon staan en staken heel vrolijk en enthousiast onze bordjes in de lucht als er een auto langs kwam.
Uiteindelijk hebben we het na 2,5 uur zweten, smeken en blije dansjes doen opgegeven en een ticket geboekt voor de bus van 14 uur..

We moeten nog veel meer vertellen, snappen het als jullie afhaken hoor.
Maar eigenlijk hoeven jullie het ook niet per se te lezen, het is nl vooral voor onszelf. We hebben nu al niet meer echt het besef van de dagen en tijd en weten soms niet meer wat we de dag ervoor hebben gedaan. Daarom komen al deze verslagen in ons 5000 pagina tellende fotoboek als we terug zijn.

Oke, Vang Vieng. Er is niet veel te doen behalve het tuben. Je gaat dan met een rubberen autoband de Mekong rivier op en je kunt bij barretjes langs de oever drankjes drinken. Dit is waar Vang Vieng bekend om staat en wat wij dus niet hebben gedaan.
We hebben een heerlijk luxe hotel geboekt met een zwembad en badjassen en van die witte slofslippers op de kamer. We hebben ons amper buiten het hotel vertoond.
Één avond hadden we besloten dat het toch echt wel tijd werd voor een avondje uit maar zijn uiteindelijk na het eten snel teruggegaan naar ons hotel. We hebben een hutje gemaakt van ons bed met de klamboe en hadden chips, sinas en een film. Dit vinden wij pas echt een dolle avond..

Oh ja, tussendoor nog wel een tochtje gedaan met een luchtballon. We zagen ze al vaak vliegen en tijdens één van onze korte wandelingetjes buiten het hotel kwamen we een Belg tegen die we al eerder hadden ontmoet. Hier in Laos zien we trouwens overal dezelfde mensen want iedereen neemt dezelfde route. Of iedereen volgt ons, zou natuurlijk ook heel goed kunnen..
Het Nederlandse monster zijn we ook al meerdere keren tegen gekomen.
Maar goed, de Belg had ook in een luchtballon gezeten en zei dat het heel leuk was dus voor de volgende dag gereserveerd.
We vertrokken rond 17 uur en het was heel mooi. We gingen ca 600 meter de lucht in en hadden dus een heel mooi uitzicht over Vang Vieng, de bergen en de rivier.

15/03 verder gegaan naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Hier is buiten het bezoeken van tempels ook weer bar weinig te doen. We hebben gisteren dus ook besloten dat we Laos gaan verlaten. We vinden het hier heel leuk en relaxed maar het is tijd voor wat anders. Vietnam here we come!

Nog een bespaarverhaaltje: je kunt hier een busticket boeken naar Hanoi en meteen het visum laten regelen. Visum kost hier overal ongeveer 75 dollar en wij dachten natuurlijk, dat moet goedkoper kunnen.
We hebben dus op internet gekeken of hier ergens een Ambassade is van Vietnam en jawel, niet eens zover bij ons hotel vandaan!
We zijn er vanochtend heen gelopen, uur over gedaan. Toen we aankwamen bleek het visum daar 70 dollar te kosten.
Inderdaad, een besparing van 5 dollar per persoon!! Wel moeten we morgen weer naar de ambassade toe om het visum op te halen en dat moeten we wel met een tuktuk doen.
We kunnen het visum nl om 17 uur pas ophalen en worden om 17.30 uur opgehaald door de bus. Lopend redden we dat dus nooit, daar gaat het geld wat we bespaard hadden..

Nou nu stoppen we ermee hoor. Wij gaan genieten van onze laatste avond in Vientiane en vertrekken morgen met de bus naar Hanoi. Het rit van 22 uur maar wat kan ons het schelen, we hebben alle tijd..

Dikke kus voor jullie allemaal,

Daphne & Laura