Bye Bye Thailand

Even een bericht van ons want we staan op het punt Thailand te verlaten om naar Laos te gaan en hebben geen idee of we daar net zo vaak WiFi hebben als hier. We zijn inmiddels al weer 3 weken onderweg en zijn nog steeds twee heeeele blije meiden!

27/2 zijn we naar het Longneck dorp gegaan. Volgens de mensen hier moesten we dat in Mae Hong Son doen want dat was het échte dorp en niet zo toeristisch. Er zijn er nog een paar maar deze moesten we hebben.

We reden er heen op onze fijne scooters en bij aankomst bleek dat we 500 Baht moesten betalen om het 'dorp' in te mogen. Dat hadden we niet bij ons dus eerst op zoek naar een pinautomaat (wat betekende dat we terug moesten rijden naar waar we vandaan kwamen). Toen maar weer terug gereden want we moesten dit natuurlijk zien.

Onderweg kwamen een paar keer een bord tegen waarop stond: Wet crossend ahead.
Jawel, we moesten met onze scooters door een soort beekje die over de weg heen liep.

De eerste 5 keer ging het goed, de 6e keer lag Daphne op d'r rug in het water.
Eerst ff schrikken, Laura parkeerde haar scooter snel langs de kant van de weg en sprintte naar Daphne toe.
Daarna lagen we natuurlijk heeeeelemaal in een deuk.

Uiteindelijk aangekomen bij het dorp en vol verwachting gingen we het dorp in.
Wat een flop..
Het was eigenlijk niet veel meer dan een markt waar de Longnecks allemaal troep verkochten. We hadden verwacht te zien hoe zij leven en wonen maar nee hoor.
We hebben natuurlijk een paar foto's gemaakt en zijn toen snel weer weggegaan.

'S middags vonden we dat we wel weer een beautymiddagje hadden verdiend.
We zagen ergens bordjes van een Spa en gingen op zoek.
Uiteraard eerst 3 keer verkeerd gereden maar uiteindelijk hebben we het gevonden en hebben we lekker een Mud Facial genomen en in een Mineraal bad gelegen.

De volgende dag stond een lange dag op de scooter gepland en god wat zagen we er tegenop.
We hadden ons een tikkeltje verkeken op de afstand die we nog moesten afleggen. Dat bleek nl ruim 350 km te zijn en we moesten de dag erna de scooters inleveren.
We gingen dus ook vroeg op pad en wat was het KOUD!!
We hadden de warmste kleren aangetrokken die we bij ons hebben maar hielp niks. Na ongeveer 60 km te hebben gereden kwamen we versteend aan bij een koffietent en hebben daar even in de zon gezeten.
Fijn hoor, nog maar 290 km te gaan..

We gingen weer op pad en het werd gelukkig wat warmer. We reden met 100 km/u door de bergen (ja zelfs Laura) en het schoot lekker op.
Tot Daphne achter bleef..
Eén van ons stopte wel vaker om ff de backpack goed te leggen want die verschoven nogal eens maar nu duurde het wel heel lang voor Daphne er was.
Laura reed terug en ja hoor, de scooter was ermee gestopt. Stonden we dan, in de brandende de zon op een berg..
Gelukkig kwam er al snel een Thais mannetje langsrijden die we met handen en voeten uitlegden dat de scooter het niet meer deed. Hij gebaarde terug dat hij wel iemand zou halen en inderdaad, een paar minuten later kwamen er twee mannen aan om ons te helpen.
De één nam Daphne haar scooter mee naar huis, Daph ging bij de ander achterop. Ze spraken geen woord Engels dus wij zaten maar een beetje lief te lachen en te wachten.
Na anderhalf uur was het gefixt en konden we onze weg vervolgen.

Om 18 uur vonden we het mooi geweest voor die dag, we hadden er 300 km op zitten en geen kont meer over.
We hebben een hotel gezocht, iets heeeeeeel smerigs gegeten op een marktje en hadden voor het eerst sinds tijden een warme douche! Waren wij toch even de gelukkigste meisjes ter wereld :)

Volgende dag de laatste kilometers gereden en weer veilig aangekomen in Chiang Mai.
We verbazen onszelf eigenlijk iedere keer weer dat we de weg vinden.
We nemen nl nooit een kaart of iets mee en komen toch altijd weer uit waar we willen zijn. Het duurt soms even maar toch..
We kunnen natuurlijk de weg vragen aan iemand en doen dat ook regelmatig, we worden alleen alle kanten opgestuurd. De één zegt links en als we het dan niet kunnen vinden stuurt de volgende ons doodleuk de kant op waar we vandaan komen.
We vinden het dus best knap dat het ons iedere keer weer lukt :)

In Chiang Mai eigenlijk niet veel gedaan. We hadden een hotel geboekt met zwembad en daar hebben we vooral veel gezeten. Niet gelegen want er waren helaas geen ligbedjes maar vooruit..

4/3 wilden we verder gaan van Chiang Mai naar Chiang Rai.
Om 7 uur opgestaan en hebben we hardgelopen! Zijn jullie niet trots?!
Daarna spullen ingepakt en op weg naar het busstation.

Wij dachten we pakken weer zo'n lokaal busje, betalen een euro en zijn binnen een paar uur in Chiang Rai. Zo deden we het tot nu toe iedere keer dus dachten moet lukken maar helaas, bij dit busstation ging het iets anders.
De bussen waren blijkbaar allemaal al van te voren gereserveerd en de eerste bus die we konden nemen ging om 12.15 uur (we stonden er om 10 uur).
En die bus was duuuuur (voor ons backpackers dan). We hadden gerekend op ongeveer een euro pp maar moesten voor deze bus 5 euro pp betalen.
Twee meiden die met ons in de rij stonden vroegen of we misschien een taxi konden delen. We hadden al het idee dat dit natuurlijk nog veel duurder zou zijn maar dachten is te proberen.
We vroegen een chauffeur wat het kostte en dat was ongeveer 60 euro met z'n vieren. Nou meisjes, sorry, maar wij wachten en pakken die bus wel.

Uiteindelijk hebben we 4 uur gewacht om 2 euro op de bustickets te besparen en voor ongeveer 10 euro bij de Mac gegeten, slimme slimme meiden..

Toch maakt het ons geen bal uit als we ergens zo lang moeten wachten. In NL zouden we al kribbig worden als we een bus of trein zouden missen waardoor we een half uur moeten wachten maar hier maakt het ons echt niet uit.
Natuurlijk komt dat ook doordat we alle tijd van de wereld hebben maar we gaan hier dus rustig 4 uur op een bankje zitten wachten.

Rond 18.15 uur kwamen we aan in Chiang Rai (iets later dan gepland) en pakten een tuktuk naar ons hotel. En ja hoor, wéér een warme douche.
's Avonds op zoek gegaan naar een restaurantje en dat was nog best lastig. Uiteindelijk op straat iets gegeten waarvan we niet wisten wat het was maar het smaakte best oké (en kostte nog geen 2 euro).

De tweede dag in Chiang Rai bij ons guesthouse twee vouwfietsen gehuurd en we hebben heel heel heel Chiang Rai rondgefietst.
We hebben een tempel bekeken, lekker geluncht en op een gegeven moment zagen we een bordje met: Chiang Rai Beach.
Chiang Rai Beach?! Serieus?! Daar moeten wij heen!!!
Teruggefietst naar ons hotel, bikini's aangetrokken en handdoeken gepakt en weer op de fiets gestapt. Eerst weer niet te vinden natuurlijk maar na 2 uur fietsen hadden we het maar mooi weer gevonden.
Nu wisten we heus wel dat we hier absoluut niet aan de kust zitten en dat we geen wit zandstrand met palmboompjes konden verwachten maar dit kan je toch echt geen strand noemen..
Het 'strand' lag aan een bruine, vieze rivier en er stonden een paar vervallen bamboehutjes waar veel locals gaan picknicken. Wat een teleurstelling, we hebben nl nog geen strand gezien tijdens onze reis..

Vandaag zijn we vanuit Chiang Rai verder gegaan naar Chiang Khong, eerst nog even 'lekker' hardgelopen.
Dit keer weer fijn met een lokaal busje voor een euro kunnen reizen :)

Chiang Khong ligt aan de grens met Laos en morgen gaan we dan ook de grens over.
We gaan met een Slowboat naar Luang Prabang in Laos. Deze boottocht duurt 2 dagen en schijnt heel mooi te zijn.
De boot zal na dag 1 ergens aanleggen om te overnachten en we hebben gehoord dat je dan eigenlijk de boot moet af sprinten om een hotel te vinden. Er zijn nl heel veel van die slowboats die daar 's avonds aankomen met heel veel toeristen die willen overnachten. We denken dus dat één van ons bij de spullen op de boot blijft en de ander rent de boot af om een kamer te scoren, we zijn benieuwd..

We dachten een kort verslagje te schrijven maar we maken natuurlijk zooooo veel mee dat het toch weer iets langer is geworden.
Misschien dat de volgende even op zich laat wachten maar we houden jullie op de hoogte!

Dikke dikke kus,

Daphne en Laura