Friendly Vietnam

Vanaf het strand in Mui Ne ons volgende verslag. We zitten hier met 5 Vietnamese mannen om ons heen die ons lauw bier geven. Ze spreken geen woord Engels, roepen alleen om de minuut: Youuu!! En dan proosten we maar op ons fijne leven :)
We hebben hier een hotel met zwembad en direct aan het strand, veel gelukkiger kunnen we bijna niet worden..

Maarrr, eerst nog even de verhalen over de weg hier naartoe.
Het vorige verslag zijn we geëindigd op de dag dat we ons visum moesten ophalen. Je weet wel, waar we die paar dollar op hadden bespaard door het allemaal zelf te doen. Nou, we hebben het geweten. Wat een stress..

Ruim op tijd vertrokken we naar de ambassade om ons visum en paspoort op te halen en kwamen daar rond 16 uur aan. Met de tuktuk gingen we erheen en vroegen aan de chauffeur of hij even wilde wachten zodat hij ons ook weer terug kon brengen. We dachten snel naar binnen te wippen en alles op te halen maar er waren meer mensen met dat idee. Toen we binnenkwamen zaten er al 10 mensen voor ons en rond 17 uur was het er zo druk dat mensen buiten moesten wachten.
We werden al een tikkeltje zenuwachtig omdat we om 17.30 dus bij ons hotel moesten zijn.
Om 17.15 uur kwam er een medewerker melden dat er computerproblemen waren en het dus wat langer zou duren. Oh god..
We besloten dat we vanuit de ambassade dan maar direct naar het busstation zouden gaan maar we moesten onze backpacks nog halen. Daph bleef bij de ambassade terwijl Laura als een dolle met de chauffeur (die braaf anderhalf uur buiten had staan wachten) heen en weer naar het hotel reed om de spullen te halen. Toen terug naar de ambassade, paspoorten en visum mee en naar het busstation.
Uiteindelijk waren we om 18.30 op het station en zo laat zou de bus ook vertrekken. We hebben het gered, de bus vertrok uiteindelijk pas om 20.30 uur..

Wat een toestand, iedereen het ticket laten zien en de bus in. Vervolgens moest iedereen nog een keer of 10 z'n ticket laten zien want er waren meer mensen dan stoelen. Wij hadden het trouwens weer getroffen, we zaten helemaal achterin in een soort 3-persoonsbed. Wel naast de wc, we hebben dus 22 uur in een pislucht gezeten maar goed, we hadden wel het meest comfortabele bed..
Een paar mensen hadden de pech om in het gangpad te moeten liggen, het had voor ons dus ook erger gekund.

De busreis duurde lang, heeeel lang. Wisten we natuurlijk van te voren maar viel toch een beetje tegen.
Rond 6 uur 's ochtends werden we wakker gemaakt om de grens over te gaan. Het duurde uiteindelijk 3 uur voor we weer verder konden met de bus.
Bus uit om te stempelen dat we Laos uitgingen, lopend (?) de grens over naar Vietnam en daar weer paspoortcontrole, stempelen enz.
Na de busreis die totaal 26 uur had geduurd ipv de beloofde 22 uur dan eindelijk aangekomen bij onze volgende bestemming, Hanoi!

Het gaat weer een lang verslag worden mensen..

Nadat we bij het hotel waren aangekomen even gedoucht en wat gegeten, daarna ons bed in gegaan want we hadden in de bus natuurlijk niet heel lekker geslapen.
De volgende dag Hanoi in, was erg bewolkt maar droog en iets van 22 graden dus prima weer. We hebben de hele stad doorgelopen, zijn naar een museum geweest (jazeker, af en toe doen we best cultureel) en hebben lekker op terrasjes gezeten. Ook al zo'n leuke stad!
De volgende dag weer helemaal klaar om naar buiten te gaan, liepen naar beneden en wat zagen wij: REGEN!
En niet zo'n beetje ook. Hmm, daar werden we toch niet zo blij van.
Toch maar op pad gegaan in onze korte broekjes, shirtje en slippers maar was niet zo'n succes. Onze benen zaten onder de modder en wat was het koud!
We hadden toch als plan om dit soort weer de eerst komende maanden niet meer te hebben.
Uiteindelijk hebben we de volgende dagen dus vooral heel veel verschillende koffie- en eettentjes van binnen gezien. Geen dag mooi weer gehad :(

Ons plan was om vanuit Hanoi naar Halong Bay te gaan, dit schijnt één van de mooiste plekken van Vietnam te zijn.
Nadat we de weersvoorspellingen hadden gecheckt besloten om dat niet te doen. We wilden dolgraag naar het strand maar ook daar regende het.
Plannen gewijzigd, we gaan naar het zuiden. En laten we het dan meteen maar goed doen, we gaan naar Ho Chi Minh stad, 1800 km verderop en 20 graden warmer dan Hanoi :)
Nu zouden de meeste mensen dit waarschijnlijk met het vliegtuig doen maar wij zijn echte backpackers (en knierten) en wilden dus zo goedkoop mogelijk.
We hadden gelezen dat er ook een trein ging vanuit Hanoi naar HCM en dat leek ons wel wat. Nagevraagd bij een boekingskantoor en zelfs deze man verklaarde ons voor gek. Voor 25 euro pp meer kon je met het vliegtuig en duurt maar 2 uur ipv 34!!! uur in de trein.
Maar nee hoor, als wij 22 uur in de bus aan kunnen redden we het ook wel 34 uur in de trein. We hebben de allergoedkoopste plaatsen geboekt (lees: het hoogste bed/plankje van een driedubbel stapelbed in een 6-persoonscabine) en daar gingen we.
En het viel ons toch hartstikke mee! Oké, we konden niet rechtop zitten, de wc was te goor voor woorden, we hebben 2 dagen niet gedoucht en hadden na nacht 2 geen rug meer over maar het viel ons écht mee. Zouden het zo nog een keer doen en vonden die bus echt veeeeel erger.
We hebben tijdens de reis nog een poging gedaan om een potje te ezelen met een Vietnamees uit onze cabine maar dat bleek toch vrij lastig. Wel heeft ie later onze kaarten gejat..

Om 5 uur 's ochtends kwamen we aan in HCM en moesten we op zoek naar een hotel. Er liep een vrouwtje op straat die wel iets voor ons wist, ze begonnen te bellen en nam ons mee door een paar steegjes. We kregen even de kriebels, dit schattige mens zou zo maar een paar mannen kunnen bellen om ons te laten overvallen in zo'n donker steegje maar ze bracht ons gelukkig netjes naar een hotelletje.

Een paar uur geslapen en toen de stad weer in. Heerlijk warm, volop zon en weer een hele leuke stad. We zijn inmiddels dol op Vietnam. De mensen zijn echt superlief en we krijgen overal eten aangeboden en ook daar zijn wij dol op zoals jullie weten.

Het is trouwens wel een hele uitdaging om in zo'n stad over te steken. En wonen miljoenen mensen en de meeste daarvan hebben een scooter. We hebben gehoord dat dat er zo'n 7 miljoen zijn in HCM.
In Hanoi hebben we geleerd hoe we het moesten doen, eigenlijk komt het hierop neer: gewoon gaan. Ondertussen een beetje wapperen met je hand en met een beetje geluk kom je ongeschonden aan de overkant.
Er wordt aan alle kanten getoeterd en als blikken konden doden hadden we dit verslag nu niet kunnen typen maar het is ons elke keer gelukt.

We vinden wel dat we steeds betere backpackers worden. We zijn ondertussen professionele gat in de grond plassers (een paar spetters op onze voeten daar gelaten), draaien ons hand niet om voor een treinreis van 34 uur, slapen echt in de meest simpele hotels en zijn alsnog dolgelukkig.

In HCM hebben we weer lekker rondgeslenterd en de eerste dag hadden we even ergens koffie gehaald en zijn we in het park gaan zitten. We zaten er nog geen minuut toen er een jongen naar ons toe kwam die zei dat hij graag met ons wilde praten om z'n Engels te oefenen. Zo zaten we even te kletsen en uiteindelijk stonden er ongeveer 8 jongeren om ons heen en hebben we dik 2 uur zitten praten, zo leuk. Ze wilden allemaal graag met ons op de foto, zongen liedjes voor ons en vroegen zich af waarom wij in godsnaam geen vriend hebben. Dat vragen wij ons ook af maar dat is weer een ander verhaal..

De dag daarop een excursie geboekt naar de Floating Market, zo heette de excursie tenminste. We hebben echt 1 bootje gezien waarop wat fruit werd verkocht maar verder stelde die markt niet veel voor.
Wel weer een leuk boottochtje gemaakt dus was op zich prima.
Toen naar een eilandje waar we gingen lunchen, een rondleiding kregen naar plekken waar rijstpapier en honing wordt gemaakt enz.
Ook konden we met een slang op de foto, Daphne bedankte hiervoor maar Laura heeft het gedaan. Het beest zat precies 3 seconde om haar nek en toen vond ze het weer welletjes, kan ze toch maar weer mooi afvinken van haar to-do lijstje :)

De dag daarna nog een excursie gemaakt, dit keer naar de Cu Chi tunnels. Deze tunnels zijn gegraven tijdens de Vietnam oorlog en na ons bezoek aan het museum in Hanoi (ging ook over de oorlog) vonden we dat we dit wel moesten zien. Ook omdat Elly Mettes er zo enthousiast over was, wij begrijpen niet waarom ;)
Het was op zich wel interessant maar ook wel erggg toeristisch. We kregen een rondleiding over het terrein en konden de tunnel in. Hebben we ook weer gezien.

Na deze dag besloten om HCM weer te verlaten en nu dan écht naar het strand te gaan. Na een busrit van maar 5 uur zijn we gisteren aangekomen in Mui Ne.
Hier blijven we de komende dagen en gaan we maar eens uitrusten van alles wat we alweer hebben meegemaakt en genieten van de zon, de zee en het strand.

Dikke kus voor jullie,

Daphne & Laura